Interview met dienstplichtig soldaat in Nederlands-Indië. Tijdens zijn krijgsgevangenschap werd hij tewerk gesteld aan de Birma-spoorlijn.

De geïnterviewde werd in december 1941 na de Japanse aanval op Pearl Harbor opgeroepen voor de dienstplicht. Hij was geboren op Java als zoon van een beroepsmilitair, maar bracht zijn jeugd door in Nederland. Begin 1939 verhuisde het gezin terug naar Java. Hij vertelt over zijn beperkte militaire training, waarna ze met geweren zonder bijpassende kogels bij Bandung werden ingezet tegen de Japanners na de invasie op 1 maart 1942. Tot een confrontatie kwam het niet. Na de capitulatie belandde hij in verschillende krijgsgevangenkampen. Van oudere Nederlanders kreeg hij daar onderwijs. Aanvankelijk genoten ze een zekere bewegingsvrijheid, maar op een dag vermoordden de Japanners drie gevangenen die het kamp uit waren geweest en was het over. In december 1942 ging hij op transport naar Singapore. Omdat hij dysenterie kreeg, werd hij pas in april 1943 overgebracht naar Thaise kant van de Birma spoorlijn, terwijl de groep waar hij oorspronkelijk bij hoorde naar Birma was gegaan en werd getorpedeerd. Zijn groep bivakkeerde langs de rivier Kwai, zodat men zich kon wassen en er verkoeling was. Ook was het een voordeel dat de meeste bewakers Japans waren en niet Koreaans; zij waren veel wreder. In zijn groep zaten Ambonese KNIL-militairen die wisten hoe te overleven in de jungle. Desalniettemin volgde een zware tijd en verloor hij onder meer zijn beste vriend. Half augustus 1945 hoorde hij in Bangkok van de Japanse overgave. Hij werd vanwege zijn slechte gezondheid afgekeurd voor inzet in Nederlands-Indië en keerde terug naar Nederland.