Interview met UNPROFOR-veteraan in voormalig Joegoslavië uitgezonden als beroeps Koninklijke Landmacht pelotonscommandant in Zagreb

De geïnterviewde is MFO en UNPROFOR-veteraan. Hij groeide op in een gezin waar niemand veel affiniteit met de krijgsmacht had. Via een klasgenootje is hij met de KMA in aanraking gekomen. Op uitzending naar voormalig Joegoslavië droeg geïnterviewde een ‘duppelpet’, als zijnde bataljonscommandent en staffunctionaris. Geïnterviewde zat doorgaans in Zagreb, maar is per auto in heel Kroatië geweest. De missie van de Nederlandse verbindingstroepen is beëindigd toen nieuwe VN-eenheden modernere technologieën kwamen installeren. Het was destijds de taak van de geïnterviewde om iedereen zo snel mogelijk naar Nederland terug te brengen. Niet iedereen zat er op te wachten om naar huis gestuurd te worden, blijkt uit discussies die geïnterviewde heeft gevoerd. Desondanks verliep het afbouwen van het bataljon in de beleving van geïnterviewde netjes. Het overdragen aan de VN ging daarentegen moeilijker. Het bureaucratische aspect van de werkzaamheden frustreerde geïnterviewde. Ook merkte hij dat uitgezonden militairen soms vluchtten voor een bepaalde thuissituatie, en had dit liever anders gezien. Geïnterviewde praat over de hulp en zorgverlening die beschikbaar was op de basis. Qua nazorg is het gunstig om over ervaringen te praten met veteranen die begrijpen wat je als veteraan hebt meegemaakt, vindt geïnterviewde. Verder stelt hij dat de Nederlandse uitzendkrachten niet alleen in technische zin verbinding hebben gebracht, maar ook hun best hebben gedaan om zich aan te passen aan de plaatselijke cultuur en atmosfeer, en bovendien een vriendelijke en vrolijke Nederlandse informele invloed brachten. Geïnterviewde merkte dat beroepskrachten hun dienst op een andere manier vervulden dan dienstplichtigen. Laatstgenoemden waren volgens hem sneller bereid om zonder discussie orders op te volgen.