Interview met UNIFIL veteraan in Libanon uitgezonden als Dienstplicht Koninklijke Landmacht, Hulprichter 120 mm mortier op Post 7-7 bij Zibqin

De geïnterviewde kwam op voor militaire dienst in 1981. De missie naar Libanon trok hem aan vanwege het avontuur en omdat hij zo de bevolking in Libanon kon helpen. Hij vertelt over de militaire opleiding. Hij bereidde zichzelf goed voor, maar de voorlichting die gegeven werd vond hij slecht. Hij werd ingedeeld bij de pantser-ondersteuningscompagnie. Zijn beeld van Libanon was anders dan de realiteit, hij had een echt oorlogsgebied verwacht. Hij werd geplaatst op de mortierpost 7-7. Het was hier heel primitief en er waren weinig ontspanningsmogelijkheden. Actie was welkom. De geïnterviewde vertelt over de dagelijks routines. Hij vertelt over het creëren van een hinderlaag en over lichtsteun afgeven voor patrouilles. Tussendoor zat hij in Al-Yatoun. De voorzieningen waren hier beter. Hij praatte hier gewoon met mensen van hogere rangen, dat was in Nederland ondenkbaar. Het kameraadschap was tijdens de missie belangrijk. Toen Israël aanviel konden de VN militairen niets doen. Dit leidde tot frustratie. Men zou terugkeren naar Nederland, maar er werd toch besloten te blijven om de burgerbevolking te helpen. Met de geïnterviewde zijn meerdere interviews gehouden.